UP IN THE AIR

Aż mnie nosi, żeby coś napisać. Nie zastanawiam się, gdy piszę, po prostu spisuję swoje wszystkie myśli jak popadnie...zawsze tak było. Mam na twarzy uśmieszek, mimo pogody z dupy za oknem, kolejnej pały z polskiego i wielkiego lenia, który opanował nie całą po powrocie do domu. Jestem szczęśliwa, bo tak, zaczął się długi weekend! Moje plany są takie iż wychodzę w celu tak zwanego picia z mymi kuzyneczkami, które przyjechały z Anglii. I mimo iż osiemnastkę mam 16 maja, to obijam już teraz, bo potem ich już nie będzie :( Cieszę się, cholernie się cieszę na ten wypad, ostatnio jakoś nie wychodziłam za często i najważniejsze jest to, że dawno ich nie widziałam, stęskniłam się troszeczkę, no a co.

Rozpisałam się znów, o moim tak zwanym życiu, ale tak też czasem trzeba. Teraz trochę odnośnie moich przemyśleń. Myślę ostatnio o wielu sprawach, stwierdziłam dziś, że to miasto w którym żyję, jest miastem umarłych. Każdy kto ma choć najmniejsze ambicję i marzenia chcę stąd uciekać - ja też. Przerażające to jest, a najgorsze jest to, że nawet jeśli znajdą się jakieś jednostki, które chcą coś z tym zrobić, to nie zrobią nic, bo nie będą miały przebicia. Smutne lecz prawdziwe. Na najwyższych stołkach siedzą ludzie, którzy martwią się tylko o swoje własne potrzeby, a wszystko inne mają w dupie. A my żyjemy jak te ciołki i nic nie możemy z tym zrobić. To mnie najbardziej boli, jeszcze tylko rok i stąd wyjadę. Nie wiem gdzie, ale wyjadę, bo nic mnie tu już nie trzyma, nie ma co.

30 seconds to Mars to zespół, który darzę ogromną sympatią. A najlepsze jest to, że moja wielka sympatia wynika z pewnej historii związanej z albumem "A beautiful Lie", otóż był to album, który dostałam w prezencie od mojego taty. Tato mimo wielu, częstych i czasem niepotrzebnych kłótni jest dla mnie cholernie ważny, to jest taka specyficzna więź, która dotyczy tylko jego. Nie wyobrażam sobie życia bez taty, a sam zespół stał się dla mnie równie ważny, dlatego, że zawsze będzie mi się kojarzył z tak ważną osobą. Nowy singiel od jakiegoś czasu krąży po mojej głowie:

Lubię czytać "Notes From The Outernet" czyli blog Jareda Leto, nie tylko po to by szlifować angielski. Myślę, że jest to strona na której można odnaleźć wiele inspiracji z szeroko pojętego świata sztuki. Zobaczyć coś co wywrze na człowieku wrażenie, oto co dojrzałam dziś i przyznam, że na mnie wywarło:

"RELATIVITY" (WZGLĘDNOŚĆ) taki właśnie tytuł noszą pracę  Alex'a Hall'a. Artysta po ukończeniu collegu nie był pewny co do swojej przyszłości, nie wiedział co go czeka. Tak więc stworzył serię obrazów olejnych, przedstawiających ludzi podczas swobodnego spadku, którzy podobnie jak on nie wiedzą co ich wkrótce spotka, być może upadek. Jednak nie będę się rozpisywać, myślę, że każdy kto to widzi dochodzi do własnych wniosków i to właśnie najbardziej lubię w sztuce.

Na dziś kończę. Życzę równie udanej majówki :) Do napisania!