Tak zabiłam ją, jestem przecież KIRA!

To jest sobotni wakacyjny wieczór, a ja siedzę przed laptopem w domu i piszę sobie, bo cóż innego mi pozostało, może został jedynie drink, niezbyt dobry, o ile w ogóle dobry, na dole w dużym pokoju. Później i tak go wypiję, nie, nie jestem alkoholikiem. Dzieci drogie moje kochane, nie używajmy niepotrzebnie słowa alkoholizm, nie używajmy niepotrzebnie, bo nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego jak wiele znaczy to słowo.  Koniec tematu. Pora opisać pewną zbrodnię, której ja niżej podpisana Kira dokonałam, tak zabiłam panią blondi i wróciłam do swego naturalnego odcienia czyli praktycznie czerni. Wiecie tak naprawdę to ja nigdy tych ciemnych włosów nie lubiłam, przeszkadzało mi to, że jestem taka blada, mam jasne oczka i czarne kudły. Teraz stwierdziłam, że to jest przecież niecodzienne, a fajnie jest być kimś innym, gdy na dodatek jest się dziwakiem, bo chyba jestem, przynajmniej tak już nie raz słyszałam. Są wakacje, a ja czasu nie mam... nie wiem czemu, ale nie mam. I coś jest z moimi myślami znowu nie tak, jest ich dużo, a ja nie mogę się ich za cholerę pozbyć. I nie mogę niczego stworzyć, mimo że próbuję to nie mogę, ani napisać, ani nabazgrolić. Kryzys artystyczny? Jestem człowiekiem, albo i pierdolonym artystą. Dobranoc i do wkrótce, potrzebuję czasu, tak myślę, choć nie mówię, że może i jutro coś mnie natchnie... nie wiecie jak cholernie cieszy mnie fakt, że ktoś tu wchodzi, a tym bardziej czyta. Dojdę do siebie i napiszę coś niesamowitego... 

I'LL DO MY BEST!!! - ZAWSZE!

Tu już nie ma moich zdjęć! A to powód mojego niegdyś utleniania czupryny :D