Szkoda mi słów na tytuł. To zbyt ważne, Przestań pikawo, przestań!

Namiętnie szukam ludzi, którzy kiedyś już ze mną byli... na moich niegdyś innych blogach. Mimo iż zawsze pisałam po to by pozbyć się nadmiaru myśli z głowy (i tak zawsze was i dalej bardzo kocham kociaczki ;*), to teraz tak bardzo jak nigdy potrzebuje kogoś, kto mną wstrząśnie. Znowu powrót do tej samej nocy, ale tym razem, cofając się w czasie po raz tysięczny, nareszcie chyba znalazłam odpowiedź.Odpowiedź, a raczej przyczynę moich ostatnio nadmiernie silnych depresyjnych stanów. To była tylko jedna chwila, kilka słów, trochę wina, ale wtedy właśnie mimo to, że jesteśmy przyjaciółmi, że zawsze byłeś dla mnie ważny, poczułam taką bliskość jak nigdy. Poczułam, że ktoś mnie naprawdę słucha i rozumie. I zdaję sobie sprawę z tego, że z moją psychiką zawsze było coś nie tak, że zawsze byłam dziwna, że nie rozumiałam świata, że nie lubię ludzi, którzy na co dzień mnie otaczają i jakoś specjalnie się z tym nie kryje. Boje się to powiedzieć, choć wiem już jaka jest prawda. Walczę sama ze sobą, to ja sama powinnam sobie porządnie przypierdolić łopatą. Kira, masz to w głowie, masz te myśl przed którą uciekasz. Pokaż, że dalej jesteś silna! Jestem zakochana... i w tej właśnie chwili zniszczyłam już wszystko.

I w głowie trochę się rozjaśniło... mimo iż pikawa boli jak cholera, kurwa ta pikawa ma już 18 lat a nigdy jeszcze tak nie bolała! Zachowuje się jakby żyła. On doskonale wie co jest grane. Też tak samo przed tym ucieka. Boimy się, że zniszczymy naszą przyjaźń... ale czy przypadkiem już jej nie zniszczyliśmy?

Przestań pikawo, przestań.