#5

Czasem wydaję mi się, że życie jest monotonne, każdego dnia wstajesz, ubierasz się, wychodzisz, wracasz, śpisz i od nowa. Jednak mimo to, że każdego dnia powtarzamy te same czynności to każdy następny dzień jest inny, raz jesteśmy smutni, raz weseli, bo jesteśmy tylko ludźmi, albo raczej aż ludźmi, a nie robotami. Czegoś cholernie było mi brak! W moich postach brakowało mi czegoś, brakowało mi mnie... może jest to dziwne, ale we wszystkim co robię chcę zostawić kawałek siebie, włożyć w to nieco duszy, wtedy jest to lepsze, przynajmniej mi się tak wydaję. Jestem marzycielką, artystką i taki już mój los, muszę tworzyć, aby żyć, walczyć o słuszne według mnie sprawy, pokazywać ludziom świat jakiego nie znają, mimo iż jest on tak blisko, co robiłam do tej pory Warto też wierzyć w ludzi, bez względu na to jacy oni są. Wróciłam na dobre i będę robić wszystko na maksa, bo inaczej nie potrafię. Ostatnio też rozczytałam się w wielu blogach, staram się zostawiać możliwie jak najdłuższe i najlepsze komentarze.  Wydaję mi się, że ten post to takie nic, ale takie chyba też są potrzebne.  Zrozumiałam też, że czasem jedna osoba jest tak samo ważna jak cała reszta, a wszyscy to tak naprawdę nikt.