INSOMNIA...fu#k (not) yeah!

Sama nie wiem, po co ja właściwie to robię. Ten nadmiar myśli i to całe odkrywanie mojego prawdziwego ja, nie tłumaczą wszystkiego. Równie dobrze mogłabym sobie siedzieć przed telewizorem, albo z nosem w podręcznikach, bo przecież maturka sama się nie zda, choć to już mnie najmniej obchodzi.  I znowu przestałam spać, popadając powoli w coraz większą paranoje. Mimo iż od zawsze malutko spałam, to czasem zdarzają się takie momenty, kiedy to mi cholernie zaczyna przeszkadzać i marzę tylko o tym, by choć przez jedną noc móc spać jak niemowlę. Brak snu tak cholernie odrealnia rzeczywistość, wszystko jest takie dziwne, a ja, w swych myślach, odlatuję w jakiś inny wymiar i nawet, gdy moje ciało siedzi, lub zwyczajnie idzie przed siebie, to mnie tak naprawdę tam nie ma, bo zatracam się powoli w swym braku egzystencji, w coraz większym obrzydzeniu światem, które z każdym dniem wzrasta i wzrasta. Moje imię i nazwisko jest już jedynie marnym pojęciem, a może i nawet abstrakcją, choć kiedyś była ze mnie taka fajna dziewczyna. Czasem jest tak, że jedna głupota może cię zniszczyć, czasem jest tak, że sami się niszczymy, nie myśląc przez chwilę i robiąc głupoty. Tak właśnie było ze mną, jedna głupota już ponad rok temu, która doprowadziła do coraz to większej męki, a nawet durnej próby samobójstwa. I szkoda, że jedynie wpisy z bloga można skasować, a wspomnienia wciąż pozostają w głowie. I najdziwniejsze jest to, że pomimo tej całej kruchości i słabości, trzymam się twardo, jak długo zależy jedynie ode mnie.I nadal jeszcze trzeźwo myślę i w pełni trzeźwości, myślę sobie tak czasem, że chyba powinnam spróbować dotknąć samego dnia, by móc się z niego porządnie odbić... lub też przepaść na zawsze. W nocy umysł działa zupełnie inaczej. Lubię piękno nocy, mimo całej tej męki.

Śpijcie, jeśli możecie. Brak snu, świadczy jedynie o mojej wielkiej i głęboko ukrytej przed całym światem, słabości. Czasem próbuję, lecz nie umiem oszukać samej siebie.